Inne muzea Berlina
Jest bardzo prawdopodobne, że po berlińskiej wielkiej trójce kompleksów muzealnych, Charlottenburgu, Tiergarten i Dahlem odczuje się kulturalny przesyt. Powinieneś jednak wiedzieć, że w mieście jest trochę doskonałych, nieszablonowych muzeów, z których większość wynagrodzi ci wysiłek zwiedzenia ich.
Archiwum Bauhausu, Klingelhoferstr. 13-14 Autobus #29 do Lutzowplatz; śr.-pn. 11.00-17.00; 3 DM, studenci 1 DM.
Bauhaus — szkoła wzornictwa, rzemiosła i architektury została założona w 1919 roku w Weimarze przez Waltera Gropiusa. W 1925 roku została przeniesiona do Dessau, a następnie do Berlina, po czym w 1933 roku została zamknięta przez nazistów. Wpływ Bauhausu był olbrzymi i te małe zbiory dadzą ci o tym pewne wyobrażenie. Nadal produkuje się (z niewielkimi modyfikacjami) krzesło Marcela Breuera, a projekty i modele budynków byłego dyrektora Bauhausu Mięsa van der Rohe wykazują, w jak wielkim stopniu styl Bauhausu zmienił oblicze współczesnych miast.
Są tu również prace Kandinsky’ego, Moholy-Nagy’ego, Schlemmera i Klee’a, z których każdy pracował kiedyś w Bauhausie. Nawiasem mówiąc, sam budynek został zaprojektowany przez Gropiusa.
Muzeum Miasta Berlina (Berlin Museum), Lindenstr. 14. Autobusy #41, #29 i #24; wt.-nd. 11.00-18.00; 3.50 DM.
Jest to próba przedstawienia historii i rozwoju miasta za pomocą obrazów, I grafik i wyrobów rzemieślniczych. Działy poświęcone okresom wcześniejszym są dość udane, lecz najlepsze są wystawy dotyczące naszego stulecia, szczególnie zbiory plakatów i zabawek z okresu wojny, jak również portrety Hitlera i Goringa pędzla Klausa Richtera. Nie wolno pominąć Kaiserpanoramy, wielkiego fotoplastionu z połowy XIX wieku, który został I tak skonstruowany, że obracające się przeźrocza może oglądać naraz kilka osób. Zwykle pokazywane są przeźrocza przedwojennego Berlina, które przywracają do życia to nie istniejące już miasto.
Dopóki nie zostanie znaleziony stały lokal, w muzeum mieścić się będzie również część zbiorów Muzeum Żydowskiego, niewielkiej lecz poruszającej kolekcji judaików ukazującej historię i tragedię żydowskiej społeczności Berlina. Pozostała część zbiorów tego muzeum mieści się w Martin-Gropius-Bau (patrz poniżej). Mieści się tutaj również (i jest to główny powód, dla którego to miejsce jest tak licznie odwiedzane) zabawna rekonstrukcja starego baru niemieckiego;
Alt-Berliner Weissbierstube (w weekendy czynny do 16.00, często zatłoczony), gdzie podawana jest tradycyjna kuchnia niemiecka (charakteryzująca się dużym udziałem wieprzowiny).
Brucke Museum, Bussardsteig 9. Autobus #68; śr.-pn.i 11.00-17.00; 3.50 DM, studenci 1.50 DM.
Zbiór prac grupy znanej jako der Brucke („Most”), która działała w Dreźnie i Berlinie od 1905 do 1913 roku. Najbardziej znane nazwiska to Kirchner, Heckel i Schmidt-Rottluff, którzy malowali ekspresjonistyczne pejzaże miejskie i mieli znaczny wpływ na późniejszych artystów.
Hamburger Banhof, Invalidenstr. 50/51. S-Bahn Unia 3 do Lehrter Stadtbah-nohof lub autobus # 83. Godziny otwarcia i wstęp — zmienne.
Podobnie jak Anhalter Bahnhof na południu, dworzec hamburski został zniszczony podczas wojny, choć jako dworzec przestał funkcjonować już w 1906 roku. Na szczęście nie przypadł mu w udziale powojenny los swego bliźniaka i obecnie jest to ważne miejsce czasowych wystaw sztuki, zwykle współczesnej. Jest to ekscytujący i nowatorski ośrodek, z dobrą kawiarnią i księgarnią.
Kathe Kollwitz Museum, Fassanstr. 24 (przecznica Kudamm); śr.-pn. 11.00-18.00; 6 DM, studenci 3 DM.
Rysunki i grafiki Kathe Kollwitz należą do najbardziej poruszającej twórczości pierwszej połowy naszego stulecia. Urodzona w 1867 roku, spędziła prawie całe życie w Prenzlauer Berg w Berlinie, gdzie jej prace zyskały radykalną, lewicową perspektywę. Po śmierci syna w czasie pierwszej wojny światowej jej drzeworyty i ryciny stały się jednoznacznie pacyfistyczne, często też podejmowały temat matki i dziecka. Gdy podczas drugiej wojny światowej zginął jej wnuk, jej prace stały się jeszcze bardziej przepojone goryczą i smutkiem. Bogate zbiory jej dzieł w muzeum pozwalają prześledzić rozwój jej sztuki, której kulminacyjnym osiągnięciem są pełne napięcia i tragizmu rzeźby na górnym piętrze.
Martin-Gropius-Bau, Stresemann Str. 110. Autobusy #24 i 29; wt.-nd.10.00-18-00; wystawy stałe — wstęp wolny; wystawy czasowe — godziny otwarcia i cena biletu zmienne.
Gropius-Bau został zaprojektowany w 1877 roku przez Martina Gropiusa, wuja mistrza Bauhausu, Waltera i ucznia Schinkla. Zanim uległ zniszczeniu podczas wojny, mieścił muzeum sztuki stosowanej. W ostatnich latach został odbudowany, zmieniono też wystrój wnętrz. Obecnie służy jako główna i najbardziej prestiżowa sala wystawowa w mieście. W budynku znajdują się również główne zbiory Muzeum Żydowskiego ze wstrząsającym działem poświęconym latom wojny oraz duże zbiory niemieckiej sztuki stosowanej i pięknej. Jeśli zdecydujesz się zwiedzić Martin-Gropius-Bau, nie omieszkaj obejrzeć znajdującej się nieopodal wystawy „Topografia terroru”.