Na północ od Neues Museum znajduje się Muzeum Pergamońskie (Pergamonmuseum) (sob.-czw. 9.00-18.00, pt. 10.00-18.00), do którego można się dostać z Kupfergraben na południowym brzegu Sprewy. Jest to masywna budowla wzniesiona na początku tego stulecia, aby pomieścić skarby które niemieccy archeolodzy grabili w świecie antyku.
Muzeum podzielone jest na cztery sekcje, z których najważniejszy jest dział starożytności z Ołtarzem Pergamońskim; ta olbrzymia konstrukcja poświęcona Zeusowi i Atenie datuje się z 180-160 roku p.n.e. i została wykopana w Turcji, a następnie przewieziona do Berlina w 1903 roku. Są tu również inne zabytki architektury hellenistycznej (choć na mniejszą skalę), takie jak Brama Targowa miasta Milet i liczne przykłady rzeźby greckiej. Dział zachodnioazjatycki zawiera eksponaty z Babilonii liczące sobie ponad 4000 tysiące lat; olbrzymia brama bogini Isztar, Babilońska Droga i fasada sali tronowej to zabytki pochodzące z okresu panowania Nebokadnezara II z VI w. p.n.e. Dział islamski zawiera fasadę zamku z Jordanii, którą sułtan turecki. podarował cesarzowi Wilhelmowi II oraz szereg mniejszych, lecz równie imponujących eksponatów z Arabii i Persji. I wreszcie zbiory z Dalekiego Wschodu obejmują ceramikę, emalie i rzeźby z nefrytu z okresu 4000 tysięcy lat.
Na północno-wschodnim krańcu Museumsinsel znajduje się Bode-museum, mieszczące się w imponującym, by nie rzec przytłaczającym, neobarokowym budynku wzniesionym na przełomie stuleci. Same zbiory są bardzo tradycyjne i podzielone na kilka oddzielnych muzeów. Muzeum egipskie (zbiory papirusu) obejmują sztukę i manuskrypty na papirusie z okresu od 5000 roku p.n.e. do III wieku p.n.e. oraz mumie, przedmioty umieszczone w grobach, fryzy ścienne, broń i biżuterię. Dział wczesnochrześcijański i bizantyjski obejmuje obszerne zbiory dzieł, głównie o charakterze religijnym, ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego sprzed średniowiecza. Warto rzucić okiem na mozaikę z VI stulecia z kościoła San Michelle w Rawennie, prawosławne ikony oraz wystawę sztuki koptyjskiej. W galerii obrazów znajdują się niczym nie wyróżniające się zbiory mistrzów niemieckich, włoskich, holenderskich i flamandzkich. Ciekawsze jest Muzeum Historii Starożytnej i Wczesnej, w którym znajdują się wykopaliska archeologiczne z okresu aż do XI i XII stulecia, łącznie z kolekcją Heinricha Schliemanna, składającą się z eksponatów wykopanych w XIX wieku przez wielkiego niemieckiego architekta w miejscu, w którym wznosiła się niegdyś starożytna Troja. Niestety najlepsza część kolekcji Schliemanna uległa podczas wojny zniszczeniu pod gruzami rzekomo nienaruszalnej wieży w Tiergarten. Galeria rzeźby posiada dzieła z okresu od XII do XVIII wieku, z kilkoma ciekawymi pracami z okresu późnego gotyku niemieckiego i wczesnego renesansu włoskiego.
Z Bodemuseum wróć na Marx-Engels-Platz. Do Altes Museum przylega katedra (Berliner Dom) wzniesiona na zamówienie cesarza Wilhelma II w latach 1894-1905 na miejscu XVIII-wiecznej poprzedniczki, z charakterystyczną kopułą i wieżami. Miała służyć rodowi Hohenzollernów jako kościół rodzinny, w krypcie znajdują się szczątki niektórych członków tego roku. Podczas wojny budynek uległ poważnym zniszczeniom, lecz po długotrwałej rekonstrukcji został przywrócony do dawnej postaci. Naprzeciw katedry wznosi się Pałac Republiki (Palast der Republik), w którym mieścił się Volkskammer, Parlament NRD oraz kompleks rozrywkowy z restauracjami, kawiarniami, teatrem i kręgielnią (nie polecamy żadnego z tych przybytków). Ta olbrzymia kanciasta budowla z lustrzanymi oknami we framugach z brązu została wzniesiona w tysiąc dni i była źródłem dumy władz NRD. Na południowym krańcu wyspy znajduje się rejon zwany Fischerinsel (Wyspa Rybaka), gdzie wznosi się jeszcze jedno osiedle mieszkaniowe złożone z wysokościowców, wybudowane w latach siedemdziesiątych. Zważywszy na propagandowy charakter tego przedsięwzięcia, osiedle jest wyjątkowo niedbale wykonane, gdy przyjrzeć mu się z bliska.